Bizans Ordusu |
Ne var ki,eğitim merkezlerindeki disiplin pek katı metotlarla tatbik edilmekteydi ve böylece daha iyi netice alınabileceği umulmaktaydı.Ama,işin aslı hiç de öyle değildi.Zira hem gurbetin verdiği sıla hasreti,hem de gayet sıkı bir disipline tabi tutulmak,acemi erata çok ağır gelmekte ve bir çoğu canlarından bezmekteydiler.Hele dayak atma metodunun adeta kural halini almış olması,tamamen içler acısıydı.Eğitimin temel prensibini teşkil eden bu sistem acemi erlerden bir çoğunun ölümüne yol açmaktaydı.Zira acemi erler en vahşiyane metotlarla dövülmekteydiler ve dayağın hududu yoktu...Ne var ki bütün bu katı kurallara rağmen,ölümü göze alıp kaçanlar yine de vardı;aöa,şansı yaver gitmeyip de yakalananın vay haline!..Yakalanacağına ölse daha iyi idi.Çünkü asker kaçaklarına uygulanan ceza,idam edilmekten beterdi.Mesela:Kaçarken yakalanan herhangi bir askere iki şekilde ceza verilirdi.Şöyle ki,şayet birinci kaçışı ise,burnu kesilir;ikincisinin ise,gözleri oyulurdu!..Bu derece vahşet vericibir şerait altında yetiştirilen askerlerde insanlık duygularından hiçbir eser kalmayacağı aşikardı ve zaten,şansı yaver gider de eğitimi sağ salim bitirebilmiş olanlarda,sadece kin ve nefret hissi kalır ve kalan bütün melekelerini yitirmiş olurdu.
Dolayısıyla,yarı yarıya canavarlaşmış olan böyle bir mahlukata,asker denemezdi!..İşte Bizans ordusundaki eğitim sistemi de buydu!..
Kaynak:Levon Panos Dabağyan /"TÜRK CİHAN HAKİMİYETİNE AÇILAN YOL"/Karadağ Yayınları, adlı kitaptan yaptığım alıntıdır.
Yorum Gönder