Osmanlı'da Gerileme Dönemi

   

Osmanlı'da Gerileme Dönemi

   Osmanlı Devleti'nde Karlofça Antlaşması'ndan (1699) başlayarak,Yaş Antlaşmasına kadar (1792) geçen süreye genel itibariyle 'Gerileme Dönemi'denmektedir.Bu dönemin bitimine doğru Avrupa'lılar Osmanlı İmparatorluğu'na "Hasta Adam" lakabını vermiştir.Çünkü bu dönemlerde Osmanlı İmparatorluğu,büyük oranda topraklarını kaybetmiştir.

   Bu dönemde Karlofça ve İstanbul Antlaşması'yla kaybedilen yerleri geri almak ve mevcut toprakları koruyup kollamak amacıyla batıda Venedik ve Avusturya,kuzeyde Rusya ve doğuda İran ile savaşlar yapılmıştır.Bu savaşlar Osmanlı'nın yıpranmasına da neden olmuştur.

   Bu yüzyılda Avrupa'dan geri kalındığı Pasarofça Antlaşması'ndan itibaren kabul edilmiş,yapılan yeniliklerde Avrupa örnek alınmıştır.

   Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu ile imzalanan Karlofça Antlaşması,Osmanlı-Kutsal İttifak Savaşlarını bitirmiştir.Karlofça Antlaşması,Osmanlı'nın toprağını kaybettiği ilk antlaşmadır. Bu tarihten sonra Osmanlı'nın hızlı bir şekilde gerileme dönemi başlamıştır.Papa tarafından Osmanlı İmparatorluğu'na karşı Almanya İmparatorluğu,Avusturya Arşidüklüğü,Rus Çarlığı,Malta Sen Jean Şövalyeleri Tarikati,Polonya Krallığı ve Venediklilerden oluşan bu ittifak ile uzun süren savaşlardan sonunda yorulan Osmanlı İmparatorluğu,Banat ve Temeşvar hariç,bütün Macaristan ve Erdel Beyliği Avusturya'ya,Ukrayna ve Podolya Lehistan'a Mora ve Dalmaçya kıyıları Venediklilere bırakmak zorunda kalmıştır.

   Osmanlı İmparatorluğu kaybettiği toprakları geri alıp,Avrupa'da tekrar tutunmayı ve gücünü korumayı amaçlamıştır.Ancak bir süre sonra bu amacına ulaşamayacağına anlayınca elindeki toprakları koruma politikasını uygulamıştır.